Κοιταζομαι στον καθρέφτη...
Δύο μεγάλα πράσινα μάτια μου χαμογελούν!!
Ένα κορίτσι μπροστά μου...
Είναι ακούραστη, παιχνιδιάρα, σοβαρή όταν πρέπει και ναζιάρα σε όσους θέλει!
Δηκτική πολλές φορές, δε σταματά να μιλά, να αναλύει, να διαβάζει, να ζωγραφίζει, να χαζεύει άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες...
Όλο απορίες για τον κόσμο και τα θαύματα του!
Γελάει και κλαίει το ίδιο έντονα, παλεύει για ο, τι θεωρεί σωστό & δεν το βάζει εύκολα κάτω..
Πέφτει αλλά ξανασηκωνεται!
Δοκιμάζει γεύσεις, μυρίζει λουλούδια, φροντίζει τους δικούς της και δεν ξεχνά ποτέ μα ποτέ να τους λέει πως τους αγαπά "μέχρι τον ουρανό, τα αστέρια, τον Πλούτωνα..."
Κοιταζομαι ξανά... Όχι, δεν είμαι αυτή!!
Υπάρχει καλύτερη εκδοχή! Η μαντάμ Σουσου είναι Η ΚΌΡΗ ΜΟΥ,που τόσο λένε πως μου μοιάζει..
Η αλήθεια όμως είναι πως εγώ θα ήθελα πολύ να της μοιάσω όταν μεγαλώσω...!
Leave your comment